Kabała drogą ku przyszłości

Kabała przez wielu jest źle rozumiana. Często mówi się „ Postaw mi kabałę”, czyli wróżbę. Kabała jednak nie ma nic wspólnego z wróżenia z kart. Według legendy, mądrość kabały Bóg powierzył Mojżeszowi na górze Synaj. Mojżesz przekazał księgę siedemdziesięciu starszym, którzy wtajemniczali swoich następców.

Przez wiele stuleci przekazywano ją tylko ustnie i w wąskim kręgu wybranych.

Kabała po hebrajsku oznacza wiedzę lub tradycję. Odnosi się ona do zbioru pism, które powstały w ciągu stuleci i zawierających mistyczne spekulacje wielu autorów. Najważniejszymi księgami są jednak dwie księgi- Sefer Jecira, czyli „ Księga Stworzenia”, napisana pomiędzy III i IV wiekiem naszej ery, oraz Sefer ha- Zohar, czyli „ Księga Blasku”, napisana u schyłku XIII wieku w Hiszpanii.

Kabała ma wiele wspólnego z gnostycyzmem, rozwijającym się w rejonie Morza śródziemnego za czasów Chrystusa.

Gnosis oznacza uzyskaną na drodze objawienia wiedze o sprawach duchowych. Kabaliści i gnostycy podstawowe znaczenie łączą z posiadaniem wiedzy. Dzięki niej mogą doznać objawienia i zbawienia.

Uważali oni, że tym co nas oddziela od Boga, nie jest grzech, ale brak wiedzy, i że tylko wybranym zostanie objawiona prawda.

Kabała bardzo mocno jest związana z judaizmem. Od czasów Renesansu zainteresowali się nią nie tylko mistycy, ale także i filozofowie, psychologowie, i okultyści chrześcijańscy. Magików i okultystów przyciągnęło do kabały tajemniczy charakter. Według Kabały kosmos stanowi złożoną całość, uporządkowaną przez trudne do przeniknięcia rozumem powiązania.

Kabała sama w sobie zakłada, ze Bóg jest niepoznawalny i obcy dla swego stworzenia. Nie sposób do niego dotrzeć przez modlitwę, czy medytację w naszym naiwnym rozumieniu.

Jest zarazem wszystkim i niczym, Określa się go jako Nieskończone Promieniowanie. To Kosmos samoistnie wypłynął, czy emanował, z Niego. Wg Kabały, ze skupienia wytrysnął pojedynczy promień światła, który zrodził dziewięć blasków. Poprzez to Bóg objawił tajemnice swojego istnienia. Każdy z nich można potraktować jako etap w dziele stworzenia. Promienie boskie, czyli sefiroty, składają się na imię Stwórcy.

Dziesięć sefirot stanowi podstawę, na której opiera się kompozycja kosmosu jak i człowieka. Dziesięć sefirot łączą dwadzieścia dwie ścieżki. Każda sefirota jest obdarzona swoim imieniem, odpowiadają pierwszym dziesięciu liczbom, natomiast ścieżki pomiędzy nimi dwudziestu dwu literom hebrajskiego alfabetu.

Łączące je linie,. tworzą razem wyobrażenie kosmicznego Drzewa Życia. Drzewo te ukazuje drogę, jaką odbył Bóg, stwarzając świat. Wiedzie ono przez Korony (Keter), następnie poprzez dziewięć sefirot do Królestwa Ziemskiego (Malchut). Aby dotrzeć do Boga dusza musi iść odwrotną drogą.

Według Kabały znalazłszy się w ciele dusza odczuwa pragnienie powrotu do swego źródła. Drogę w górę, którą może rozpocząć w chwili śmierci, utrudniają jej anioły ,demony ,strażnicy kolejnych sfer.

Warunkiem udanego powrotu jest zgromadzenie za życia wiedzy na temat kolejnych etapów dróg powrotnych.

Adepci kabały wysuwali przypuszczenie, że dzięki zastosowaniu pewnych technik medytacyjnych, już za życia można było znaleźć się bliżej Boga.

Rozumienie sefirot i ich wzajemnych związków ulegać może modyfikacji poprzez różne ich uporządkowanie.

Drzewo Życia jest odwrócone do góry nogami. Jego korzenie tworzy, znajdująca się na górze. Keter. Gałęzie rosną w dół i zbiegają się do Ziemi – Malachit.

Liczbą Keter- Korony, pierwszej emanacji, jest jedynka. Po osiągnięciu tej sefiry dusza jednoczy się z Bogiem.

Chochla- Mądrość, jest ojcem wszechświata, i przysługuje jej liczba 2. Reprezentuje siłę będącą źródłem aktywności.

Bina, czyli Rozum, jest matką wszechświata. Jest trzecia emanacją a jej symbolami są kobiece narządy płciowe i owal.

Chesed, wyraża miłość i numer cztery. Jest ona meską siłą o twórczym charakterze.

Din, wyraża moc i numer pięć. Leży u podłoża wszelkich nienawiści, wojny i zniszczenia.

Tiferet wyraża piękno i liczbę sześć. Jest wcieleniem energii życiowej i równoważy przeciwności istniejące pomiędzy Din i Chesed.

Necach jest symbolem zwycięstwa, i wyrażana jest przez siódemkę.

Hod jest majestatem, który wyraża liczbę osiem. Hod reprezentuje żeński pierwiastek stojący za wyższymi władzami umysłu, takimi jak intuicja i mityczny wgląd w naturę rzeczy.

Jesod, jest fundamentem Świata, i jest dziewiątą sefirą i podstawą wszystkich aktywnych sił Boga. Reprezentuje aktywność seksualną jak i i intelektualną.

Malchut reprezentuje Królestwo Ziemskie i jest ostatnią sefirą. Jej liczba dziesiątka, oznacza wszystko.

Medytacja nad kabałą i analiza płynących z niej nauk mogą wpływać na uzdrawianie życia człowieka.