Telepatia- wiedza empiryczna

Telepatia to zjawisko polegające na przekazywaniu i odbieraniu myśli bez pośrednictwa zmysłów. Uważa się jednak, że jest to zagadnienie bardziej złożone i subtelne niż nam się wydaje.

Nazwa Telepatia została przyjęta w 1882 roku, i pochodzi z języka greckiego, oznacza „ odczuwanie na odległość”.

Używana jest do opisywania zjawiska, gdy informacja przekazywana jest od jednej żyjącej osoby do drugiej lecz bez jakiejkolwiek komunikacji związanej z normalnymi pięcioma zmysłami.

W bardzo wielu przypadkach telepatia odbywa się na odległość, nawet gdy ludzie się fizycznie nie widzą.

Komunikacja telepatyczna nie wg parapsychologów nie wiąże się raczej z użyciem języka czy słów, zamiast tego uczestnicy zdają się otrzymywać obrazy. Przeprowadzono eksperymenty polegające na tym, że wysyłający próbuje mentalnie przesłać do odbiorcy obraz, na który patrzy. Mimo że na podstawie takich eksperymentów można spróbować wytłumaczyć zjawiska paranormalne takie jak telepatia, to w laboratorium są one jednak bardzo trudne do zademonstrowania.

Powodem takich rozważań jest coś takiego jak przypadki spontaniczne, kiedy osoba otrzymująca pewne informacje „ znikąd” i działają zgodnie z nimi. Najbardziej typowy spontaniczny przypadek obejmuje dwoje ludzi, którzy są ze sobą emocjonalnie związani, np. matka- dziecko. ( matka przeczuwa że dziecko coś się stało, co się okazuje jest w rzeczywistości prawdą)

Wszystko co musisz wiedzieć o snach

Kiedy śpimy, nasza dusza podróżuje a zarazem odpoczywa w tej podróży. Zostało to udowodnione naukowo. Jednak naukowcy nie są zgodni co do tego, dokąd wędruje: czy podróżuje w świecie fantazji, czy zwiedza przyszłość czy przeszłość, czy rozwija się przy tym tak zwany szósty zmysł.
Istnieje wiele interpretacji snów. Na stronach internetowych i w prasie można znaleźć wiele tłumaczeń snów. 
W XX wieku to przede wszystkim S. Freud i C. G Jung próbowali rozszyfrować sny, widząc w nich mowę duszy. Ze snów można wyciągnąć cenne wnioski. Ze snami wiąże się również jasnowidzenie. Wielu ludzi wykazuje większe zdolności jasnowidzenia i telepatii we śnie niż podczas czuwania. 
Przekonanie niektórych ludzi, że nic im się nie śni jest błędne, gdyż każdy człowiek śni, co zostało naukowo udowodnione. Ci, którzy uważają, że nie śnią, nie pamiętają po prostu tych snów. Można to jednak trenować i doskonalić przypominanie sobie marzeń sennych. Nie da się uniknąć utraty niektórych wizji sennych. Ciągłe widzenia pozwolą Ci jednak wyraźnie udoskonalić zdolność przypominania sobie snów. Najlepszym sposobem jest zapisywanie ich w dzienniczku, najlepiej zawsze rano po otworzeniu oczu. Z czasem będziemy już działać schematycznie i będziemy przypominać sobie coraz więcej snów. 

Odnajdź miłość w Tarocie

Nie ważne kim jesteśmy, co przeżyliśmy i jakie mamy doświadczenia życiowe. Każdy z nas pragnie szczęścia w miłości. Zazwyczaj pragniemy znaleźć partnera życiowego, który wypełni pustkę którą odczuwamy w sercu, który odmieni obecne życie i wprowadzi nas w nowy wymiar przyszłości.

Ciężko jest dokładnie określić czym tak naprawdę jest miłość , gdyż przybiera ona wiele postaci i barw.

Miłość jest nam potrzebna do prawidłowego funkcjonowania w rzeczywistości. Są jednak takie osoby, które nie chcą kochać, boją się związków, zaangażowania, i późniejszego cierpienia. Osoby z góry zakładające niepowodzenie jakiegoś związku, relacji zazwyczaj po jakimś czasie doświadczają tego w rzeczywistości. Inne osoby podświadomie wierzące w szczęście uczuciowe, spotykają go niespodziewanie na swojej drodze.

Od wielu lat pracuje z kartami i osobami, które w większości przypadków pytają o życie uczuciowe. Każda osoba jest inna, i z innym problemem czy zapytaniem. Jedno ich łączy, a mianowicie pragnienie miłości i akceptacji. Nie tylko kobiety pragną porady wróżebnej,ale również i wielu mężczyzn. 

Rozwój Ezoteryki - Metafizyka,Różokrzyżowcy, Masoni

Wiek XVII można określić jako czas masonów oraz czas powstania ruchu spirytualistycznego. Podwaliny tego rozwoju dały, wszystkie poprzednie epoki, szczególnie poprzedzający wiek XVII. Wtedy to dokonało się wielu odkryć w dziedzinie nauk przyrodniczych, np. prawa Joanna Kuplera i Izaaka Newtona, powstanie mikroskopu. W tym też czasie doszło do wyodrębnienia Metafizyki jako samodzielnej dyscypliny naukowej, która w wieku XVIII stała się czymś bardzo ważnym.

Samo słowo Metafizyka, zostało wymyślone już przez Greków. Arystoteles określił Metafizykę jako filozofię pierwotną, jako nauki o przyczynach i początku wszystkiego. Badacze XVII wieczni ponownie zaczęli ja zgłębiać, gdy uświadomili sobie, że taka dziedzina jest po prostu potrzebna. Przedmiotem tej dyscypliny miały być tematy związane z dusza i Bogiem.

W XVIII wieku, stała się ona nauką o prawach, łączących świat widzialny i niewidzialny.

Jest to filozofia ezoteryczna, tylko wyłożona na poziomie nowego etapu rozwoju ludzkości. Jej celem było poznanie praw, lub przyczyn istnienia zjawisk i rzeczy, niematerialnych, niewidzialnych gołym okiem. Podobnie jak w przypadku fizyki, dziedziną badaną była mechanika, to dla metafizyki była nią magia.

Najwięksi wizjonerzy próbowali uporządkować świat niewidzialny, który nagle otworzył się przed nimi. Według jednego z ówczesnych badaczy, Immanuela Swedenborga, istotą człowieka jest dusza, podlegająca procesowi ciągłego samodoskonalenia i zdolna do nawiązywania kontaktu z innymi duszami, niezależnie czy posiada powłokę cielesną czy nie. Oprócz świata widzialnego i niewidzialnego, uznawał on świat pośredni, przestrzeń tymczasową ( coś jak czyściec). Dusza przebywała tam po śmierci, aby zostać przygotowana do przejścia do nieba lub piekła.

Okres przebywania tej duszy wg niego nie był określony. Uważał on, że może to trwać zarówno kilka chwil, jak i lat. Uznawał on reinkarnację, ale nie w postacie zwierząt czy przedmiotów.

Po jego śmierci w wielu krajach powstały wspólnoty jego zwolenników ( swedenborganie), istniejące pod nazwą „ Nowy kościół” lub „ Nowy Kościół Jeruzalem”

XVIII wiek był też czasem tworzenia się różnych tajnych organizacji, sekt, stowarzyszeń, zakonów, które wcześniej istniały w dość skromnym wymiarze. Spośród nich dość dużą rolę odegrali różokrzyżowcy. 

Różokrzyżowcy jest to zakon „ braci Krzyża i Róży”, powstały w 1622 roku w Niemczech, którego głównym celem była działalność badawcza w dziedzinie nauk religijnych, okultystycznych i przyrodoznawczych. Zakon ten powstała podstawie jednej z sekt mistycznych „ Bractwa różanego Krzyża”, pod wpływem idei Jakuba Bohem i Joanna Walentyna Andreae.

Bohem uważał, że Bóg przejawia się we wszystkim, głównie w naturze jako najważniejszej części Stworzenia. Proponował on wykorzystać ćwiczenia medytacyjne, intuicyjne poszukiwania, by dostrzec przejawy Boga.

Uznawał on Astrologię, przez co został potępiony przez luterańskich teologów. Różokrzyżowcy wytyczyli sobie szlachetny cel urzeczywistnienia przemiany ludzkości w duchu ezoterycznym. Wg nich wszyscy ludzie powinni uświadomić sobie swój związek ze swatem niewidzialnym, z Kosmosem starać się nie naruszać równowagi kosmicznej. Wg nich można się tego nauczyć, ale trzeba przejść parę stopni wtajemniczenia.

Różokrzyżowcy, podobnie jak w Kabale wyróżniali siedem światów, z których każdy składał się z kolejnych 7 warstw.

1. Świat materialny
2. Świat pragnień
3. Świat myśli ( myśl abstrakcyjna, czyli dusza, oraz myśl konkretna, czyli rozum)
4. Świat ducha życiowego
5. Świat ducha boskiego
6. Świat dziewiczych duchów
7. Świat Boga

Obok tych światów wyróżniali również cztery królestwa- Minerałów, Roślin, Zwierząt i Człowieka.

Różokrzyżowcy wywodzili się tak naprawdę od faraona Echnatona. Po tym jak poniósł on porażkę z wprowadzeniem kultu słonecznego, faraon wyświęcił kilku wybranych kapłanów, aby przechowali wiedzę o nim przez wielu. Powiernikami tej wiedzy byli Mojżesz, Salomon, Pitagoras, Cornelisu Agrypa, a także lord Bacon.

Końcem XVIII wieku zeszli do podziemia, gdyż byli wyśmiani przez czas Oświecenia. Po części zaczęli oni wchodzić w inne stowarzyszenia, także do masonerii.

Masoni, czyli wolnomularze, wywodzili swoją historię z głębokiej starożytności. Masoni mieli bardzo podobny program co różokrzyżowcy. Końcem XVIII wieku zaczęli się rozwijać i rosnąć w siłę w Szkocji, Anglii, Francji, Hiszpanii, Bawarii i Prusach. Masoni wypracowali dość szybko skomplikowany system wtajemniczeń, ( stopni), który składać się od trzech do trzydziestu trzech stopni, którym odpowiadała określona ilość przekazanych danych. Swój stopień każdy miał utrzymywać w ścisłej tajemnicy. Stopnie te tworzyły trzy główne, najważniejsze stopnie- ucznia, towarzysza i mistrza.

Symbole masonów były proste- kątownik, cyrkiel, fartuch i łopatka, płomienna gwiazda i otwarta księga, oraz słowo brat, oznaczone trzeba kropkami w kształcie trójkąta.

Na banknocie jednodolarowym jest przedstawiony symbol masoński- piramida z „ Okiem Bożym” u góry i gwiazda Dawida w postaci dwóch nałożonych na siebie tetrakryd ( 13 gwiazd). Wszyscy prezydenci, których wizerunki są przestawione na banknotach był masonami.

Masoni nadawali za duże znaczenie celom politycznym, co spowodowało, że organizacja ta nie była już ezoteryczna, badająca świat niewidzialny.

Nadmierne upolitycznienie ruchu masońskiego zmusiło niektórych zwolenników czysto duchowych ćwiczeń do rozstania się z zakonem i założenia nowych lub przejścia do innych.

Kolejnym ciekawym zakonem byli Iluminaci. Iluminacji odnoszą się do kilku zakonów religijno- mistycznych, choć najczęściej rozumie się illuminatów przez zakon, założony przez Adama Weizghaupta w 1776 roku w Bawarii, który miał być alternatywą dla stowarzyszeń masońskich.

Parania się magią i naukami tajemnymi było zakazane. Nie odrzucali oni chrześcijaństwa, a jedynie próbowali interpretować je racjonalnie, jako ogólnoświatowa naukę etyczną.

Członkowie dzielili się na kilka klas i jedynie wyższa z nich była wtajemniczona w jego tajne cele- zastąpienie religii chrześcijańskiej, wszechludzką religią naturalną, a monarchię – republiką.

Cele te, a także sprzeczki miedzy władzami zakonów spowodowały, że w 1784 roku krucyfiks bawarski zabronił działalności lóż illuminatów i masonów.

W połowie XVIII wieku organizacje te liczyły dziesiątki tysięcy wyznawców.

W tamtych czasach jednym z najbardziej znanych masonów oraz ezoteryków był Court de Gebelin, który stworzył wiele organizacji. Dzięki niemu mamy nowe tłumaczenie kart Tarota i porównanie go z Kabałą. Rozszyfrował on filozoficzno- religijne podłoże tych kart. Uczniem jego był francuski okultysta i kabalista Eteilela. Był on wielkim wyznawcom mocy Tarota.

Inną ważną postacią była Maria Anna Lenormand, słynna francuska wróżka i pisarka. Salon wróżbiarski mademoiselle Lenormand cieszył się wielką popularnością. Stworzyła ona własny oryginalny system wróżenia z 36 kart, z oryginalną symboliką i szczególnymi regułami rozkładu.

XVIII wiek wytyczył nowe drogi rozwoju myśli religijnej, filozoficznej oraz ezoterycznej. Idee i wyobrażenia starożytne odżyły w tym czasie, i stały się nową odsłoną wiedzy tajemnej.

Jak wyobrazić sobie przyszłość by się spełniła

Warunkiem spełnienia marzeń jest opanowanie sztuki wizualizacji. Wymaga to jednak z naszej strony cierpliwości i treningu. Dzięki temu jednak kształtujesz nie tylko swój charakter ale rozwijasz również swoją wyobraźnie.

Na samym początku nauki wizualizacji należy położyć przed sobą jakiś przedmiot np. pluszowego misia. Staraj się zapamiętać jego kształt, barwę. Następnie zamknij oczy i wizualizuj ten przedmiot w swojej wyobraźni.

Stwórz odzwierciedlenie rzeczywistości w swoim umyśle. To pierwszy krok do stworzenia obrazu na przyszłość który się ziści w rzeczywistości.

Naucz się wizualizacji najpierw przedmiotów, i przez kilka dni ćwicz z innymi.

Potem zacznij od obrazów, poruszaj się w myślach tak jakbyś kierował własnym snem.

Jeśli chcesz np. być w przyszłość z określonym partnerem musisz głęboko wierzyć w swoją moc. Moc tą posiada każdy, ale nie każdy wie że ją posiada. Należy przez długi okres czasu, codziennie wieczorem kładąc się spać marzyć jednej i tej samej sytuacji, np. ,. widzisz siebie i swojego przyszłego męża na ślubnym kobiercu. Staraj się codziennie przywoływać te myśli i z wiarą w kolejne dni, miesiące powtarzać tą wizualizacje, a cel zostanie w rzeczywistości osiągnięty. wizualizacje woje oprócz obrazów powinny zawierać twoje emocje, stan psychiczny w tej określonej sytuacji w jakiej się znalazłeś.

Najważniejsze, by w czasie wizualizacji pomyślnego finału rzeczywiście przeżywać to tak, jakby to działo się rzeczywiście. wówczas wizualizacja staje się faktem.

Wiele osób dzięki codziennemu praktykowaniu wizualizacji pozbyło się swoich dolegliwości, zmienili swój tryb życia, stali się szczęśliwsi, odnaleźli swoją drogę, znaleźli odpowiednich partnerów itp.

Powinieneś jednak przestrzegać pewnych zasad: w czasie wizualizacji nie powinieneś sięgać po cudzą własność, czy chodzi o pieniądze czy o partnerów.

Afirmacje czyli wielokrotne powtarzanie zdań, które wypowiadasz w formie stwierdzenia faktu.  Np. „ Z każdym dniem jestem coraz bardziej szczęśliwsza”, „ Nic mi nie dolega, czuję pełnię życia i szczęścia”

Zaznaczam jednak ze rezultaty są widoczne, gdy połączymy wizualizacje+ Afirmację + Działanie

Osiągnięcie każdego celu, zawsze będzie zależeć od tego, czy pozyskasz współpracę swojej podświadomości. Jeśli ona nie będzie współgrać z Tobą to nic z tego nie wyjdzie. Musisz ją przekonać do tego iż np., nowa praca Ci się należy, iż ten partner jest dla Ciebie najlepszy. Jeśli przekonasz swoją podświadomość zyskasz szczyty.

Kolejna zasada to wiara w to że zasługujesz na szczęście. Częste powtarzanie słów” nie dam rady” , „ Nic mi się nie udaje”, „ Jestem nieszczęśliwy” powoduje iż nasza podświadomość programuje się i tworzy naszą rzeczywistość tak jak my ją postrzegamy. tak wiec jesteśmy nieszczęśliwi, zgorzkniali i zagubieni w świecie który tak naprawdę może być piękny.

„Stań się tym kim pragniesz być”

Fascynacja, tym co nieznane

Nadprzyrodzone wydarzenia i rzeczy otaczały nas od zawsze. Każdy okres historii ma swoje tajemnice. Obok istot znanych, istniały byty nieznane- złowrogie stworzenia w lasach, przedziwne potwory w morzach, tajemnicze obiekty latające itd.

Spoza tego, co widoczne i słyszalne, ukazują się rzeczy na wpół poznawalne. Nawet Ci którzy nie doświadczyli dziwnych wydarzeń, czy spotkań, nie wytłumaczalnych rozumem, słyszeli relacje innych, o rozmowach ze zmarłymi, opętaniu przez złe duchy czy też porywaniu na pokład latających statków z odległych planet.

Za każdym razem gdy doznania zahaczają o obrzeża rzeczywistości, człowiek zastanawia się, jak wpasować je w krąg zwyczajnych spraw. Różni ludzie, w różnych kulturach i okresach historycznych, różnie reagowali na niesamowitość.

Pytając kogoś „ Czy wierzysz w duchy”, możemy uzyskać różne odpowiedzi, od całkowitej akceptacji po szyderczy sceptycyzm, najczęściej jednak będzie to akceptacja. Akceptacja tego co nauka nie zdołała potwierdzić swoimi metodami badawczymi.