Najbardziej
znaną starożytną metodą wróżenia jest użycie Księgi Przemian –
I
Ching.
Powstanie jej nie jest znane. Prawdopodobnie pochodzi ona z 2852 roku p.n.e i
jest dziełem cesarza Fu-hsi. Jej zawartość została skupiona i usystematyzowana
w roku 1143 p.n.e, król Wen.
Mimo
to Księga ta jest nadal tekstem pełny symboli oraz ukrytych znaczeń. Księga ta
skalda się z opisu 64 heksagramów składające się z kombinacji szczęściu
ciągłych i/ albo przerywanych linii. Każdy z heksagramów symbolizuje
specyficzną cechę człowieka lub stan w jakim się znajduje. Kiedyś wróżyło się
patyczkami, teraz używa się do odczytu Księgi, 3 monet, rzucanych aż 6 razy, by
móc stworzyć heksagram.
Poszukiwanie
przez człowieka czegoś, co mogłoby zbliżyć go do odwiecznego rytmu i samej
natury wszechświata jest o wiele starsze niż I Ching.