Odczytywanie przyszłości przez starożytne cywilizacje

Archeolodzy, którzy zajmują się antyczną Mezopotamią i badają dzisiejszy Iran, przedstawiają najciekawsze znaleziska dotyczące modeli owczych wątrób z wypalanej gliny. Są dość szczegółowe i świadczą o wielkiej wiedzy anatomicznej, dokładniejsza niż ta którą posługiwali się średniowieczni lekarze.

Sumerowie żyjący 3 tysiące lat temu, odczytywali również z wątrób przyszłość.

Sumerowie, Babilończycy i ich następcy w Mezopotamii, wierzyli, że przyszłość jest już w dużym stopniu zapisana, bogowie zaś ukazują wskazówki.

Zapowiedzi przyszłych wydarzeń miały być tłumaczone przez wróżbitów, którzy musieli być zdrowi na ciele i musieli być potomkami wolnych ludzi a nie niewolników.

Wróżbici często byli zapraszani na dwór i mieli status urzędników państwowych.

 

Jedna z metod odczytywania przyszłości było czytanie jej z wnętrzności zwierząt tzw. haruspicium. Wszelkie anomalie jakie dostrzegli, uważane były za znaki. Taka metoda w czasach babilońskich ( 1959-1650, p. n.e ) była uznana za naukę.

Np. prawa strona wątroby i innych organów była łączona z pomyślnością, a lewa ze złym losem.

Przewidywanie przyszłości metodą haruspicium było częścią podejmowania decyzji na szczeblu państwowym.

Zwykli ludzie tez radzili się wróżbitów.

Wróżenie z wnętrzności praktykowali również Grecy, Etruskowie i Rzymianie. Do dziś plemię Noro z Ugandy stosuje tą metodę do przepowiadania przyszłości.

Mieszkańcy starożytnej Mezopotamii obawiali się bardzo wrogich sił. Wśród złych duchów, były demony i dusze zmarłych. Jeśli dusza nie zadowalało jedzenie i picie łożone im w daninie pogrzebowej, wracały z zaświatów, aby czyhać w zaułkach. Duchy te wchodziły do ciał osób żywych. Były też duchy, które doprowadzały ludzi do wielkich chorób. Dolegliwości te były leczone przez zawodowych egzorcystów.

Już 2 tys. lat. p.n.e w Mezopotamii wierzono, ze czarownice i czarownicy uprawiają czarną magię. Czasami stosowano kontrmagię, do której służyły cylindryczne pieczęcie.

Egzorcyści mezopotamscy używali też magii transferentnej. Jeśli jakieś dziecko miało gorączkę, wypowiadali trzykrotnie specjalne zaklęcie i nacierali dziecko od stóp do głów bochenkiem chleba, który następnie dawali psu do zjedzenia.