Święto Łucji - 13 grudnia

Dzień świętej Łucji

Kult świętej Łucji wywodzi się z Włoch (III/IV wiek). Następnie przybył do Niemiec, Szwecji ale również i do Polski.  Łucja z Syrakuz zginęła męczeńską śmiercią w obronie wiary, a jedną z tortur, jakim była poddana, było wyłupienie oczu. Dlatego też Łucja po łacinie oznacza światło. Święta Łucja jest patronką niewidomych, chorujących na oczy oraz pisarzy.

Stała się również patronką najkrótszego dnia w roku, 13 grudnia. Wyznaczał on też początek adwentu, kiedy to po raz ostatni zasiadano przy suto zastawionych stołach. Tradycyjne obrządki w to święto polegało na tym, że najstarsza córka w rodzinie ubierała się na biało, w wianku  na głowie i ze świecami, przychodziła budzić rodziców, śpiewając tradycyjną włoską piosenkę „Satna Lucia”. Następnie przyrządzała kawę, podawała czerwone grzane wino, ciasta z rodzinkami i szafranem.

W Szwecji co roku odbywa się święto Światła, którego jest patronką. Tego dnia w całym kraju odbywają się pochody ubranych na biało dziewcząt w koronach, niosących płonące świece. W całej Skandynawii święto to ma radosny charakter i szczególną oprawę.

W Polsce święta Łucja przynosiła początek przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia. Jeśli rodziny nie przestrzegały tego wg przesądu dochodziło szybko w rodzinie do kłótni. Szczególnie u górali podhalańskich wierzono w te przesądy.

Najkrótszy dzień w roku też był uznawany za porę graniczną, która sprzyja czarom i magii. W tym dniu okadzano domy by duchy nieczyste nie zbliżały się do domowników. To tez dzień gdzie wg przesądu  przepowiada się pogodę na cały następny rok. Każde z ostatnich 12 dni jakie pozostały do świąt, przynosił pogodę dla kolejnych 12 miesięcy.

„Na świętą Łuce noc się z dniem tłuce;

Po świętej Łucji dzień trwa najkrócej

Święta Łuca dnia przyrzuca”