Era Barana zaczęła się gdy nastąpiły kolejne wędrówki
ludów. Sprzyjały one rozwojowi wiedzy człowieka.
Tam gdzie wędrówki nie miały miejsca tam relikty przeszłości pozostawały.
Przejście z jednej ery do drugiej zajmuje kilka wieków, warto o tym pamiętać.
Plemiona przemieszczały się w różnym czasie, dlatego można stworzyć jedynie
obraz ery Barana w zarysie.
Najprawdopodobniej młodzi mieszkańcy terenów chcieli tworzyć
własne osady na własnych prawach. W wiekach II tysiąclecia p.n.e. do Indii i
Iranu wtargnęli z północy Indoaryjczycy. Mieli oni jasną skórę była to pierwsza
podrasa Piątej Rasy. Wyparli oni na południe ciemnoskórych Darwinów i
rozpoczęli budowę kultury indyjskiej.
Z Mezopotamii do Palestyny przewędrowali Fenicjanie, niosąc
ze sobą zamiłowanie do handlu i fenicjański alfabet. Z miasta sumeryjskiego Ur wyruszył wraz z całym swoim rodem Abraham, rozpoczynając
historię Żydów.
Do Grecji natomiast z północy wtargnęły plemiona Achajów-
rozpoczęli tym samym historię starożytnych Greków.
Achajowie wyparli Driopów, Karajczyków, Pelazgów do Azji
Mniejszej, Palestyny- są to obecni mieszkańcy Palestyny.
W południowej Ameryce również następuje wędrówka ludów. Na terytorium
Meksyki, Kolumbii i Peru wtargnęli Olmekowie i inne nieznane nam plemiona,
które zastąpiły cywilizacje protofeudalną.
Około 1500 r.p.n.e., kiedy to Mojżesz wyprowadził Żydów z
Egiptu, pojawia się tam faraon Amenhotep IV, który przybiera imię Echnatona i
podejmuje próbę wprowadzenia kultu jednego boga słonecznego- Atona.
Jednak wraz z śmiercią faraona kończy się okres
monoteistycznego kultu. Żydzi po ucieczce z Egiptu, przejęli tę idee i już w X
wieku pojawia się pierwsze zjednoczone Królestwo Izraela i Judei. Wystąpienie
przeciw „ byczej świadomości” pojawia się wśród Żydów, kiedy to Mojżesz na Górze Synaj
rozmawia z Bogiem i otrzymuje kamienne tablice jedynobóstwa.
Podstawowy archetyp Żydów, Ryby, nie posiada wielu cech
wspólnych z cechami Barana, poza tym Bóg „Jahwe” był bogiem saturniczym, dlatego
ego związek z era Barana był pośredni. Pełnie rozkwitu myśl żydowska osiąga dopiero
w erze Ryb, tj , praktycznie w naszych czasach.
W połowie II tysiąclecia p.n.e przejście z Ery Byka do Ery
Barana praktycznie się już dokonało.
Około 1400 r.p.n.e chiński wódz Pan Gen przywiódł swoje
plemię do rzeki Huang- ho, gdzie
zbudował wielkie miasto Szan, które dało nazwę dynastii i epoce chińskiej historii.
Praktycznie wszędzie powstały nowe państwa, które od razu rozpoczęły ze sobą wojnę. Żywiołem
barana jest ogień- pochłaniający wszystko. Powstało w tym czasie wiele Bogów
wojny. Rozpoczął się długi okres podbojów i powstawania ogromnych organizmów
państwowych, imperiów. Nie przypadkowo w Tarocie IV arkan Władca jest
archetypem Barana, wszechmocy, siły, imperium.
Baran jest uważany za dom Marsa. To męski początek,
płodność. W mitach kosmologicznych pojawia się motyw obdarzenia płodnością lub samo
obdarzenia płodnością. Baran jest starożytnym symbolem żywiołu ognia, to symbol
odkupiającej, oczyszczającej ofiary.
Stąd wziął się kozioł odpuszczenia starożytnych
Żydów- czarny kozioł, na którego przekazywano wszystkie grzechy narodu,
po czym wyganiano go na pustynię, poświęcając go demonowi Azazelowi.
Mars odpowiada za metal, żelazo. Do 1500 r.p.n.e
większość narodów posługiwała się już
wyrobami z żelaza. Mężczyźni w tym czasie stają się symbolami siły Jang,
zostają przypisane pojęcia wojny i użycia siły, co na długo określiło świadomość
i samoświadomość jednostki i społeczeństwa na temat siły męskiej.
Era Barana, czas Marsa,- czyli okres wojen, kłamstw,
agresywności, spowodował że ta prymitywna logika zadomowiła się w świadomości
ludzkiej. Dlatego tez pod koniec Ery barana we wszystkich świętych księgach i
kodeksach pojawia się przykazanie „ nie zabijaj”. ( przykazania biblijne,
buddyzmu, jogi, afrykańskich i amerykańskich wierzeń ).
Ta era niosła za sobą inne wyobrażenie o liniowości czasu. Wystąpiły w tym czasie idee
końca Świata i łańcucha ludzkich wcieleń, skończoności makrokosmosu i mikrokosmosu.
Sąd Ostateczny, oznacza koniec kosmicznej ewolucji ludzkości
lub jej przejście w stan bytu czysto duchowego. W indyjskim ezoteryzmie jest to
zwycięstwo ducha nad materią, koniec „ jednego dnia Brahmy” , w perskim,-
zwycięstwo Ormuzda nad Arimanem, dobra ze złem. W trójcy światowych religii (
judaizm, chrześcijaństwo i islam), jest to ostateczne okiełznanie zła – diabła,
kara dla grzeszników i nagroda dla wiernych, budowa Miasta Bożego.
Powstała również idea Zbawienia. Pokazała się ona w
połowie ery Barana około 1000 lat
p.n.e., ale swoją ostateczną manifestację przybrała dopiero miedzy VI –V w.p.n.e.
Z ezoterycznego punktu widzenia
Zbawienie stanowi oczyszczenie z nagromadzonego zła, czyli powrót do równowagi.
W ten sposób powstała nadzieja na to by być w gronie
wybranych z racji przynależności do odpowiedniej społeczności. W tym czasie panteony bóstw zostały ułożone
hierarchicznie gdzie na czele stał bóg- zwycięzca pozostałych bóstw.
W Grecji nastąpiła zmiana bóstw. Tytanowie i przodkowie
olimpijczyków z Ery Byka stają się wrogami, a zwycięstwo nad nimni- dobrym
uczynkiem.
W tym okresie ,począwszy od XIII wieku p.n.e. dochodzi do
narodzin eposu – opowieści protobiblijne, Gilgamesz, Wedy I Cing,- pojawiają się
pierwsze zbiory praw – Hammurabi.
Tak powstały praźródła literatury religijnej, mitycznej,
historycznej niektóre były przepisywane słowo w słowo, inne były przeistaczane,
niedoskonałe, bywały na pewno zafałszowania historii.
Mojżesz, Zaratrustra, Budda, Konfucjusz są autorami swoich
nauk- należą oni do jednej i tej samej epoki. Księgi starożytne pokazały
najbogatsze źródła wiedzy ezoterycznej dla przyszłych pokoleń.
W drugiej połowie ery Byka pojawiają się niezwykłe postacie,
mające ponadnaturalne zdolności- ówcześni ezoterycy. Mieli oni bezpośredni
kontakt z Bogiem poprzez wizje, objawienia.
Można ich podzielić na trzy
kategorie:
1.
Władcy i najwyżsi kapłani
2.
Prorocy
3.
Magowie
Przy czym w czasach ich działalności różnica miedzy drugimi
i trzecimi nie istniała. Współcześnie trudno jest stwierdzić czy prorocy/
magowie głosili prawdy czy też nie.
W tym czasie zaczynają rozwijać się oddzielne dyscypliny
ezoteryczne- najpierw ASTROLOGIA, i
WROŻBIARSTWO. Początkowo służą one nie indywidualnym potrzebom człowieka, a
są jednym z narzędzi polityki państwowej. Stawiano horoskopy władcom i państwom.
W drugiej połowie Ery Barana
( I tysiąclecie p.n.e.)głównym centrum rozwoju myśli ezoterycznej jest Babilon.
Tam rozwija się matematyka, numerologia, tam też powstał pierwszy indywidualny
horoskop- dla pewnego dworzanina cesarskiego, już nie dla cesarza, tylko dla
obywatela.
W VI w.p.n.e astrologia i numerologia przenika z Babilonu do
Grecji. . w tym czasie Pitagoras otworzył swoja szkołę, rozpoczyna się
opracowywanie starożytnych tekstów ( Sokrates, Platon,- pisma filozoficzne). Na
trzy stulecia przed nową erą rozkwit przeżywa filozofia i ezoteryka ( Enoch,
Księgi Sybilli)
Na podstawie książki J. Kolesowa, „ Trzynaście bram wiedzy
tajemnej”, Białystok 2000
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz